มันเคยเป็นกฎที่ค่อนข้างน่าเชื่อถือของค่ายหนังที่ ดูหนังออนไลน์ ว่าภาคต่อของหนังสยองขวัญที่ด้อยกว่านั้นไร้ค่ายิ่งกว่าต้นฉบับเสียอีก ท้ายที่สุดคุณจะสร้างอะไรขึ้นมาได้อย่างไร? “ Ouija: Origin of Evil ” ของปีที่แล้วได้รับการพิจารณาอย่างกว้างขวางและถูกต้องว่าเหนือกว่าต้นฉบับที่น่าเบื่อ และปี 2017 ก็ทำซ้ำกลอุบายที่น่าตกใจด้วย “Annabelle: Creation” ซึ่งเป็นการปรับปรุงครั้งใหญ่จาก “Annabelle” ที่น่ากลัวอย่างน่ากลัวจากปี 2014 ในขณะที่ภาพยนตร์เรื่องนั้นให้ความรู้สึก เช่นเดียวกับวิธีที่รวดเร็วในการหาเงินจากความสำเร็จของ “ The Conjuring ” การติดตามของDavid F. Sandberg นั้นไม่รู้สึกว่าจับกลุ่มไปที่ความตายหรือเกิดขึ้นเพื่อผลกำไรเพียงอย่างเดียว มันสะท้อนถึงภาพยนตร์ต้นฉบับ และใช้งานได้กับอารมณ์มากขึ้นและลดความน่ากลัวราคาถูกลงกว่า “Annabelle” หรือ “The Conjuring 2 ” ส่งผลให้ภาพยนตร์แนวนี้มีประสิทธิภาพอย่างแท้จริง มันไม่สมบูรณ์แบบ แต่มันก็ใกล้เกินกว่าที่ใครจะคาดเดาได้

หลายปีหลังจากช่างทำตุ๊กตาและภรรยาได้เผชิญความตายอันน่าเศร้า

แม้ว่าชื่อเรื่องจะแสดงให้เห็นชัดเจนว่านี่เป็นเรื่องราวต้นกำเนิด อนิเมะ ของตุ๊กตาที่น่าขนลุกที่สุดตัวหนึ่งในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ แต่ก็มีการสร้างตัวละครและจักรวาลของตัวเองที่จะเล่น ซึ่งสะท้อนถึงโครงสร้างและธีมจากภาพยนตร์ต้นฉบับของJames Wanกว่าผลงานใดๆที่ตามมา เช่นเดียวกับภาพยนตร์ฮิตในบ็อกซ์ออฟฟิศที่มีศูนย์กลางอยู่ที่กลุ่มพี่สาวน้องสาวที่ติดอยู่ในฝันร้าย “Annabelle: Creation” ก็เป็นหนังแนวบ้านผีสิงที่มีกลุ่มเด็กสาวอีกกลุ่มที่ต้องเผชิญกับสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในตอนกลางคืน ในกรณีนี้คือกลุ่มเด็กกำพร้าที่ได้รับอนุญาตให้อยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่โดดเดี่ยวเมื่อสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าปิดตัวลง นำโดยซิสเตอร์ชาร์ลอตต์ ( สเตฟานี ซิกแมน) สาวๆ ในวัยที่แตกต่างกัน—เช่นเดียวกับพี่สาวน้องสาวในภาพยนตร์ต้นฉบับ—แต่ความสนใจก็พุ่งไปที่เจนิซ (ทาลิฮา เบทแมน) ทันที ซึ่งป่วยเป็นโรคโปลิโอ และลินดา ( ลูลู่ วิลสัน ) เพื่อนซี้สุดน่ารักของเธอ แฟนหนังสยองขวัญที่ดีทุกคนรู้ดีว่าความชั่วร้ายมักจะล่าเหยื่อที่อ่อนแอและใจดีก่อนเสมอ

เจนิสเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติในบ้านมัลลิน แน่นอนว่า Samuel Mullins ( Anthony LaPaglia ) ดูเหมือนจะเป็นผู้ชายที่ดีพอ แต่เขากังวลมากเกินไปเกี่ยวกับใครก็ตามที่เข้าไปในห้องของ Bee ลูกสาวผู้ล่วงลับของเขา การ์ตูน และเอสเธอร์ มัลลินส์ ( มิแรนดา ออตโต) ยิ่งดูลึกลับ บาดเจ็บ ต้องล้มหมอนนอนเสื่อและกดกริ่งทุกครั้งที่เธอต้องการสามี สาวๆ ส่วนใหญ่อยู่กับตัวเอง แต่เจนิซเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นว่าห้องที่ล็อกของบีเปิดอยู่กลางดึก และจากนั้นเธอก็พบตุ๊กตาเจ้ากรรมตัวนั้น ก่อนที่คุณจะรู้ตัว จิตวิญญาณกำลังถูกแย่งชิง แสงไฟกำลังจะดับ และภาพพจน์ทางศาสนากำลังถูกบิดเบือนไปทุกที่ ภาพยนตร์เหล่านี้มีหลายประเด็น แต่หนึ่งในประเด็นที่โดดเด่นที่สุดคือความล้มเหลวของศาสนาในการปกป้องเราจากความชั่วร้ายที่แท้จริง แซนด์เบิร์กชอบฉายแสงผ่านไม้กางเขนบนหน้าต่าง และได้รับระยะทางที่เหลือเชื่อในฉากสุดท้ายด้วยภาพที่ชวนให้นึกถึงการตรึงกางเขน

ใช่ เชื่อหรือไม่ว่า “Annabelle: Creation” มีสิ่งที่ภาพยนตร์เรื่องแรกขาดไปอย่างเห็นได้ชัดดูอนิเมะ นั่นก็คือภาษาภาพที่หนักแน่น แซนด์เบิร์กและทีมงานของเขาทำงานได้อย่างยอดเยี่ยมในการสร้างความตึงเครียดผ่านภาพยนตร์สยองขวัญยุคเก่า ซึ่งหมายถึงการบังคับมุมมองของเราให้อยู่กับหญิงสาวผู้หวาดกลัว เมื่อดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างและผมที่คอของพวกเขาก็ชี้ขึ้นไปเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้เกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าดตามโถงทางเดินอันมืดมิด คุณก็เช่นกัน แซนด์เบิร์กรู้ว่าความกลัวแสดงออกอย่างชัดเจนที่สุดจากสิ่งที่ไม่รู้จัก และเขาเล่นลูกบอลที่มีเสียงและแสงใน ” การสร้างสรรค์ ” เก้าอี้ส่งเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด เสียงฝีเท้าในเวลาที่ทุกคนควรจะหลับ กระดิ่งเจ้ากรรมที่นางมัลลินส์ดัง ทั้งหมดนี้ถูกใช้อย่างเชี่ยวชาญในครึ่งแรกของเรื่อง

ทั้งสองก็ได้รับแม่ชีและเด็กหญิงหกคนจากสถานสงเคราะห์เด็ก

แน่นอนว่าเรารู้เคล็ดลับเหล่านี้ทั้งหมด และแซนด์เบิร์กรู้ว่าเรารู้ ดูอนิเมะ ฉันไม่ค่อยได้เห็นหนังสยองขวัญกระแสหลักที่ฉีกแนวอย่างสนุกสนานมากขึ้นด้วยการรับรู้ของผู้ชมสยองขวัญยุคใหม่ แซนด์เบิร์กรู้ว่าถ้าเขาให้คุณดูประตูที่เปิดเข้าไปในห้องที่มืดมิด สายตาของคุณจะถูกจ้องไปที่ความมืดนั้น มองหาการเคลื่อนไหวที่ขอบของเฟรม ดวงตาที่เปล่งประกาย หรืออะไรก็ตาม ถ้าเขาให้แอนนาเบลล์อยู่เบื้องหลัง หนังการ์ตูนก็ไม่มีใคร กำลังให้ความสนใจกับเบื้องหน้า เขาสนุกไปกับสิ่งก่อสร้างเหล่านี้ในระหว่างขั้นตอนการตั้งค่าของ “Annabelle: Creation” จากนั้นแซนด์เบิร์กและทีมงานของเขาก็ปลดปล่อยความเดือดดาลในช่วงครึ่งชั่วโมงสุดท้ายของภาพยนตร์ สร้างซีเควนซ์สยองขวัญที่เป็นกระแสหลักที่ดีที่สุดในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา รวมถึงฉากหนึ่งในโรงนาที่มีสุภาพบุรุษตัวใหญ่ผู้น่าสงสารคอยกระซิบข้างฉันว่า “ ไม่ไม่ไม่.” นั่นคือเมื่อคุณรู้ว่าภาพยนตร์กำลังทำงานอยู่ เมื่อมันลดผู้ชายที่โตแล้วเหลือพยางค์เดียว

“Annabelle: Creation” ไม่สมบูรณ์แบบ มันยาวเกินไปหน่อย (109 นาที) อนิเมะญี่ปุ่นและบางครั้งก็รู้สึกเหมือนสร้างตรรกะของเรื่องราวขึ้นมาเองเมื่อดำเนินเรื่องไป ในแง่นั้น มันเหมือนกับเรื่องผีที่เล่ากันรอบกองไฟมากกว่าเรื่องจริง—การ์ตูนHDการผสมผสานระหว่างภาพทางศาสนา พ่อแม่ที่เศร้าโศก เด็กที่อ่อนแอ และความชั่วร้ายนอกโลก—และแง่มุมของตำนานเมืองอาจทำให้แซนด์เบิร์กและนักเขียน Gary Daubermanที่จะเอนเอียงไปสู่ความวิกลจริตของแนวคิดของพวกเขาอีกเล็กน้อย ลำดับโรงนาดังกล่าวเป็นตัวอย่างที่ดีเมื่อหนังรู้ว่าต้องบ้าไปแล้ว แต่หนังมักจะรู้สึกว่ามันดึงกลับจากการเสี่ยงอย่างแท้จริง บางครั้งมันก็ดูหักห้ามใจเกินไป เชื่อหรือไม่ว่ามันเกี่ยวกับตุ๊กตาที่ถูกสิง และฉากที่น่ากลัวที่สุดบางฉากก็จบลงอย่างไร้ผลด้วยการกระโดดโลดเต้นที่ไม่ได้ผลเหมือนการประกอบฉากที่ยอดเยี่ยม แต่อีกครั้ง มันเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้เกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าดในโถงทางเดินมากกว่าปีศาจที่แต่งหน้าหนาเตอะอยู่ตรงนั้นจริงๆ ส่วนใหญ่แล้ว “Annabelle: Creation” เข้าใจถึงความกลัวนั้น และตอนนี้มันเป็นส่วนหนึ่งของกระแสที่คาดไม่ถึงซึ่งกำลังทำลายหนึ่งในความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งของนักวิจารณ์คนนี้ นั่นคือภาคต่อของหนังสยองขวัญ